031. Modlitwa rozpoczynająca rodzinne spotkanie ewangelizacyjne

Zgromadzeni na wspólnej modlitwie odmawiają „Akt wiary”:

Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
Wierzę, coś objawił Boże,
Twe słowo mylić się nie może.

2. Biblijne ujęcie III przykazania

Odczytuje Ojciec lub Matka rodziny:

W biblijnej formie to przykazanie znajdujemy w postaci o wiele bardziej rozbudowanej niż w katechizmie. W Księdze Wyjścia przykazanie mówi o zachowaniu dnia odpoczynku (szabatu), aby go świętować. Dodatkowo wymienia różne stany, które miały ten dzień obchodzić, czyli: męża, żonę, dzieci, najemników, niewolników a nawet zwierzęta.

Przykazanie w postaci biblijnej mówi też o motywacji świętowania i odpoczywania. Należało odpoczywać w dniu szabatu ponieważ sam Bóg po akcie stworzenia
odpoczął. Kolejnym powodem jest to, że Bóg wyprowadził Naród Wybrany z niewoli egipskiej, czyli umożliwił zerwanie z przymusem niewolniczej pracy i dał wolność.

Odpoczynek od zajęć tygodniowych jest wiec znakiem wolności. Wydaje się, że w obecnych czasach pracoholizmu, ciągłej gonitwy oraz często niewolniczych wynagrodzeń, warto ten aspekt podkreślić. To przykazanie pozwala sprzeciwić się niewolnictwu pracy i ubóstwiania pieniędzy.

Innym ważnym aspektem trzeciego przykazania jest oddawanie w tym dniu czci Bogu. Wstrzymanie się od prac niekoniecznych w dniu świątecznym, jest już piękną formą uwielbienia Boga i oddania Mu czci. To pomaga uświadomić sobie, że wszystko co mam zawdzięczam łasce tego, który mnie stworzył i obdarował różnymi talentami.

Dlatego też naszym przywilejem jest uczestniczenie w niedzielnej Mszy Świętej, której podstawowe znaczenie to dziękczynienie (od greckiego słowa eucharisteo – dziękuję, pochodzi słowo Eucharystia). Izraelici świętowali w sobotę w czasach Jezusa, ale po Jego śmierci i zmartwychwstaniu, czymś naturalnym stało się dla chrześcijan, że najświętszym dniem tygodnia jest niedziela, dzień w którym Jezus zmartwychwstał. Jezus, który o sobie powiedział, że jest Panem szabatu.

Dlatego chrześcijanie od początku istnienia spotykali się w niedzielę na wspólnej modlitwie i przyjmowali Eucharystię. Dla osoby naprawdę wierzącej obecność na Mszy Świętej jest rzeczą oczywistą. To jest moment stawania pod krzyżem Jezusa i przy Jego pustym grobie, gdzie słyszymy słowa: On zwyciężył śmierć, zło i ciemność. Będąc na Mszy uczestniczymy w najlepszy i najbardziej owocny sposób w zwycięstwie Jezusa.

Pozwalamy, że Jezus nas przemienia  na lepsze, czyni nasze życie głębszym i bardziej szlachetnym. Ten dzień powinien stawać się także okazją do pogłębiania życia rodzinnego, kulturalnego i społecznego, aby rozwijały się i wzmacniały się te niezawodowe aspekty naszego życia, które nadają mu głębszy sens. Oczywiście są takie sytuacje, kiedy się nie da świętować w pełni Dnia Pańskiego z powodu choroby, opieki nad kimś chorym, czy małym dzieckiem, czy z powodu koniecznych prac.

Wiemy też dobrze, że jednak czasami zwykłe lenistwo albo wygodnictwo wygrywa z Panem Bogiem w niedzielę. Dlatego dość często bywa tak, że w tygodniu, który liczy sobie 168 godzin, bywamy nieraz tak skąpi, że nawet jednej godziny nie chcemy oddać Temu, który za nas umarł i zmartwychwstał.

3. Z nauczania św. Jana Pawła II

Odczytuje ojciec rodziny:

Kiedy Bóg mówi: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”, słowo Jego nie tylko dotyczy jednego dnia w tygodniu. Dotyczy ono całego charakteru naszego życia. W tym naszym ludzkim życiu nieodzowny jest wymiar świętości. Jest on nieodzowny dla człowieka, ażeby bardziej „był” – ażeby pełniej realizował swe człowieczeństwo.

Trzecie przykazanie Boże domaga się jeszcze przypomnień zupełnie elementarnych. Spodobało się Przedwiecznemu Ojcu uczynić Pośrednikiem naszego zbawienia swojego Jednorodzonego Syna, który dla nas stał się człowiekiem. Dlatego niedziela, dzień Jego zmartwychwstania, jest dla nas, którzy uwierzyliśmy w Chrystusa, dniem szczególnie świętym. W dniu tym gromadzimy się wszyscy wokół ołtarza, ażeby zaczerpnąć ze świętości Chrystusa i ażeby cały nasz tydzień uczynić świętym.

Tutaj, podczas Mszy św., realnie uobecnia się ta niepojęta miłość, jaka została nam okazana przez krzyż Chrystusa... Dzisiaj, kiedy część katolików zaczyna zaniedbywać coniedzielną Mszę św., trzeba nam sobie przypomnieć szczególnie o tajemnicy tej Bożej miłości, jaką zostaliśmy obdarzeni w Chrystusie i która się uobecnia na Jego ołtarzu. Nie łudźmy się: odchodząc od źródeł miłości i świętości, odchodzi się od samego Chrystusa (Lubaczów, 3 czerwca 1991 r.).

4. Spotkanie z Dekalogiem jest zaproszeniem do spotkania się z miłosierdziem Bożym. Z „Dzienniczka” św. s. Faustyny 1815:

Kiedy przyjęłam Jezusa w Komunii św., serce moje całą mocą zawołało: Jezu, przeistocz mnie w drugą hostię. Chcę być żywą hostią dla Ciebie. Tyś wielki Pan, wszechmocny, Ty mi możesz tę łaskę uczynić. – I odpowiedział mi Pan, że: jesteś żywą hostią, miłą Ojcu Niebieskiemu, ale rozmyślaj – czym jest hostia – ofiara, a więc...?

O mój Jezu, rozumiem znaczenie hostii, rozumiem znaczenie ofiary. Pragnę być przed majestatem Twoim żywą hostią, to jest żywą ofiarą, która codziennie płonie na
Twoją cześć. Kiedy me siły poczną słabnąć, oto Komunia św. podtrzyma mnie i doda mi mocy. Naprawdę lękam się dnia, w którym bym nie przyjęła Komunii świętej. Przedziwną moc ma dusza czerpie z Komunii św. (Dz. 1826).

5. Pieśń: „Czy wy wiecie...” (s. 58)

6. Pismo Święte o III przykazaniu

W Księdze Wyjścia czytamy: Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram.

W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty (Wj 20, 8-11).

7. Katecheza

Ojciec lub Matka wprowadza w dyskusję

Dzisiaj stając przed tym przykazaniem jakoś wyjątkowo sobie uświadamiamy to, że Jezus przychodząc na ziemię wypełnił prawo i nadał mu nowe znaczenie. Ale zanim zagłębimy się w treść przykazania trzeba powiedzieć o błędzie, któremu ulegali faryzeusze i ówcześni Jezusowi i tym, którym nieraz ulegamy myśląc o trzecim przykazaniu Bożym.

Mianowicie, oni byli przekonani, że Szabat został ustanowiony dla samego Szabatu. A Jezus, kiedy przyszedł na świat stale im pokazywał, że są w błędzie, że nie Szabat
jest najważniejszy, ale że to człowiek jest najważniejszy. I w wielu sytuacjach Jezus pokazywał jak troszczy się o człowieka właśnie w Szabat, jak Bóg chce zatroszczyć się o człowieka w dniu Szabatu.

My czasem popełniamy ten sam błąd, kiedy myślimy, że niedziela jest dla niedzieli. Kiedy się nam wydaje, że jesteśmy sześć dni w pracy, umordowani i przychodzi
kolejny obowiązek: trzeba iść na Mszę św., nieraz długie kazanie – można mieć serdecznie dosyć takiej niedzieli. Ewangelia opisuje wydarzenie, kiedy faryzeusze i uczeni w Piśmie upatrzyli sobie bardzo biednego człowieka, który miał uschłą rękę.

Postanowili śledzić tego człowieka, bo byli pewni, że gdy Jezus go zobaczy, to go uzdrowi pomimo Szabatu. A jeśli go uzdrowi w Szabat, to mieliby okazję do oskarżenia Go. Jak pomyśleli tak też zrobili. Jezus nauczał i znając ich myśli, zwrócił się do człowieka, który miał uschłą rękę: „wyjdź na środek, wyciągnij swoją rękę.” Faryzeusze zacierali ręce, bo widzieli, że ich plan zaczyna się spełniać.

Wówczas Jezus, zapytał: Co wolno uczynić w Szabat: coś dobrego, czy coś złego? Zabić, czy życie ocalić? Do człowieka, powiedział wyciągnij rękę, i w tym momencie ręka stała się zdrowa. Ta scena, jak i wiele innych pokazuje, jak Jezus troszczy się o człowieka, nawet w dzień Szabatu, w dzień święty.

Rozmowa o zachowywaniu III przykazania Bożego:

Zobaczmy zatem z perspektywy Nowego Testamentu czym jest dla nas niedziela. Niedziela jest przede wszystkim dniem świętym dlatego, że jest to Dzień Zmartwychwstania Chrystusa. Jeśli nie świętujemy niedzieli, to pozbawiamy się uczestniczenia w Zmartwychwstaniu Chrystusa. Jeśli nie świętujemy niedzieli, to pozbawiamy się wiary w Zmartwychwstanie.

Jeśli nie wierzymy w Zmartwychwstałego Jezusa, to bez sensu jest nasza wiara (za św. Pawłem). Jeśli idziesz do kościoła, na wspólnotę, to tylko dlatego, że Jezus żyje. Całe nasze życie podporządkowujemy tej prawdzie, że Jezus żyje. Niedziela jest dla nas przede wszystkim przeżywaniem tajemnicy, że Jezus pokonał śmierć, że Jezus żyje.

Potrzeba więc ciągłego umacniania naszego serca w prawdzie, że Jezus żyje, że zmartwychwstał. Człowiek bardzo potrzebuje umocnienia w tej tajemnicy. Podczas trwania soboru, papież Paweł VI zarządził pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Wtedy cała krytyka dziennikarzy, teologów spadła na papieża, że zamiast pieniądze wydać
na biednych, to leci do Ziemi Świętej. A papież uzasadnił, że pielgrzymuje do Ziemi Jezusa, żeby powierzyć sobór.

I kiedy Paweł VI wszedł do Bazyliki Grobu Pańskiego, ukląkł i rozpłakał się. Wypowiedział wówczas słowa: „To prawda, nie ma Ciebie Jezu tutaj, zmartwychwstałeś.” Jak Ojciec święty potrzebował zobaczyć pusty grób. Więc niedziela jest tak bardzo potrzebna nam po to, by przyjść do kościoła i zobaczyć we wspólnocie, że grób jest pusty. 

Prowadzący dopowiada 

Niedziela to jest również spotkanie Jezusa z uczniami. To dzień, w którym Jezus z każdym z nas chce się indywidualnie spotkać. To zaproszenie do Galilei, gdzie Jezus mówi do kobiet: powiedzcie moim uczniom, niech idą do Galilei tam mnie zobaczą. To moment, kiedy Jezus przechodzi przez drzwi do Wieczernika i mówi przyjmijcie dar Ducha Świętego.

Wszyscy przez chrzest jesteśmy uczniami Jezusa. Pan Jezus w niedzielę do każdego i każdej z nas chce powiedzieć: idź do swojej Galilei – do miejsca, gdzie po raz pierwszy spotkałeś Boga żywego. Może w swoim życiu miałeś taką chwilę, ułamek sekundy, w którym nabrałeś przekonania, że Bóg istnieje, a niedziela jest takim dniem, żebyś do tego momentu powracał.

Choćby to się wydarzyło 20 lat temu, to każdej niedzieli przypominaj sobie co wówczas czułeś, bo to jest twoja Galilea. Tam pierwszy raz spotkałeś Jezusa. W każdą niedzielę idź do swojej Galilei, żeby umacniać swoja wiarę. W tym całym osaczeniu przez świat i zalęknieniu często jest tak, że zamykamy drzwi naszego serca na Jezusa. Jezus potrzebuje Niedzieli, aby przejść mimo drzwi zamkniętych do twego serca.

Gdyby Jezus zaczął pukać i wołać, żeby uczniowie mu otworzyli, to pewnie by poumierali ze strachu. Nie chciał ich straszyć, przeszedł cicho przez zamknięte drzwi, stanął pośrodku i powiedział pokój Wam. Jeśli masz zamknięte drzwi swojego serca, chwieje się twoja wiara, to dla Jezusa nie jest to problem, tylko przyjdź w niedzielę do Wieczernika, wtedy Pan Jezus przechodzi przez twoje zamknięte drzwi, by ci powiedzieć pokój tobie, nie bój się jestem przy tobie.

Niedziela to także moment przyjęcia darów Ducha Świętego i wyznania z wiarą, że Jezus jest moim Panem. Pan Bóg nam tego daru Ducha Świętego chce udzielać, a kiedy przyjmiemy Ducha Świętego, to otwieramy się na znaki i cuda opisane w Ewangeliach i one stają się rzeczywistością naszego życia. Niedziela jest też uczestnictwem w tym, co nazywamy Dobrą Nowiną czyli Ewangelią.

Prowadzący spotkanie odczytuje pytania i zachęca do rozmowy:

  • Dlaczego trzecie przykazanie Boże nakazuje powstrzymywanie się od zbędnych prac w niedziele i święta nakazane?
  • Co moglibyśmy zmienić w naszej rodzinie, aby lepiej przeżywać niedzielę?
  • Jak można w dni świąteczne pogłębiać swoją wiarę i swoje życie duchowe? Czy znajduję czas na czytanie Pisma Świętego i prasy katolickiej?
  • W jaki sposób możemy wykorzystać niedzielę, aby spełnić czyn miłosierdzia?

Zapamiętajmy: „Niedziela... powinna być obchodzona w całym Kościele jako najdawniejszy dzień świąteczny nakazany”.  „W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej”. 2193 „W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane wierni są zobowiązani... powstrzymać się od wykonywania tych prac i zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci, przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego” (KK 2192).

11. Litania do Bożego Miłosierdzia z Dzienniczka św. s. Faustyny (s. 61)

12. Zawierzenie Rodziny Miłosierdziu Bożemu (s. 63)

13. Apel Jasnogórski (s. 61) – w łączności z Jasną Górą (za pośrednictwem Radia Maryja 105,1 FM lub TV Trwam)

2020 rodzina zjednoczona na modlitwie 2019 rodzina zjednoczona na modlitwie 2018 rodzina zjednoczona na modlitwie 2017 rodzina zjednoczona na modlitwie 2016 rodzina zjednoczona na modlitwie

Wizyt:

DziśDziś64
TydzieńTydzień864
OgółemOgółem872562