MIŁOŚĆ OWOCEM DUCHA ŚWIĘTEGO

1. Wprowadzenie

Miłość to imię samego Boga. Św. Jan Apostoł stwierdza wyraźnie: „Bóg jest miłością” (1 J 4,8). Całe dzieło stworzenia, a później dokonane przez Jezusa dzieło naszego zbawienia podyktowane było z miłości. Dlatego też najważniejsze przykazanie, które Chrystus nam pozostawił, nie mogło dotyczyć niczego innego, jak tylko miłości: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34).

Istotą każdej autentycznej miłości jest stawanie się darem dla innych oraz szukanie dobra drugiego człowieka. To dawanie siebie innym dla ich dobra ma być niezależne od osobistych sympatii czy odczuć. Prawdziwa miłość również nie oczekuje na wynagrodzenie. Taką miłość widzimy w samym Chrystusie, który oddaje życie za grzeszników. Miłość jest owocem Ducha Świętego, a to oznacza, że miłość jest konsekwencją ścisłej współpracy człowieka z Duchem Świętym.

2. Miłość – owoc Ducha Świętego w ujęciu biblijnym

Miłość w Piśmie Świętym ma wiele znaczeń, a jednym z nich jest  agape. Punktem wyjścia dla zrozumienia miłości jest stwierdzenie, że Bóg jest Miłością. W Starym Testamencie słowa: kochać, miłować wyrażano przy pomocy terminu „znać” na określenie  przede wszystkim – uczucia Boga do człowieka, a także człowieka do Boga.

W Księdze Powtórzonego Prawa zawarte jest przykazanie: będziesz miłował Pana, Boga swego z całego serca swego, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich. To Bóg pierwszy obdarowuje człowieka miłością i oczekuje od niego odpowiedzi w postaci miłości.

Ta miłość Boga do człowieka wyraża się już w samym stworzeniu na obraz i podobieństwo Boga oraz w zaproszeniu człowieka do wspólnoty z Bogiem. Tak rozumiana miłość została zdradzona przez człowieka poprzez grzech pierworodny.

Szczególnie u proroków relacja Boga do człowieka określana jest jako miłość oblubieńcza (Iz; Oz).  Na kartach biblijnych zauważamy też, że miłość Boga do człowieka przybiera już formę bardziej osobistej relacji. Bóg kocha nie tylko sprawiedliwego Izraelitę, ale jeszcze bardziej ubogiego i poniżonego, a nawet poganina (por. Jon), który jednak szuka dobrego Boga i pragnie się ku Niemu nawracać.

W Nowym Testamencie doskonała miłość jest objawiona w Jezusie, który jest darem Ojca dla człowieka. Jezus objawia Boga jako Ojca pełnego miłości oraz zachęca do miłości bliźniego, a nawet do miłości nieprzyjaciół. Na przestrzeni całego Nowego Testamentu miłość bliźniego ukazuje się w nierozłącznym powiązaniu  z Miłością Boga.

3. Miłość – owoc Ducha Świętego jako fundament

Miłość jest fundamentem każdej rodziny. Każdy z nas jako najważniejszą wartość, niezależnie od wieku, wymienia miłość. Każdy z nas, nawet ten najmniejszy, jest wielkim darem Boga. Nasze istnienie jest częścią wielkiego zamysłu Bożego.

Bóg ukochał nas odwieczną miłością i pragnie być naszym przyjacielem i prowadzić nas przez życie ku szczęśliwej wieczności. W tym Bożym planie szczególne miejsce zajmują rodzice. Bóg potrzebuje nas, gdy stwarza nowego człowieka – dziecko, oraz powierza nam opiekę i wychowywanie potomstwa. Zadaniem naszym jako rodziców jest nie tylko zadbać o wasz rozwój fizyczny, zabezpieczyć wasz byt czy rozwój i edukację.

Jednym z najważniejszych naszych zadań jest troska o przekazanie dzieciom wiary oraz o ich rozwój duchowy. To rodzice, mając świadomość, że najcenniejszym darem jest zbawienie, już od pierwszych chwil, wprowadzają swoje dzieci w tajemnice wiary. W ten sposób stajemy się pierwszymi głosicielami Ewangelii. Początkiem życia wiarą jest chrzest.

Warto przypomnieć sobie, słowa kapłana, który udzielając chrztu naszemu dziecku mówił: „Drodzy rodzice i chrzestni. Przyniesione przez was dziecko otrzyma z miłości Bożej przez sakrament chrztu nowe życie z wody i z Ducha Świętego. Starajcie się wychować je w wierze tak, aby zachować w nim to Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój.

Jeśli więc, kierując się wiarą, jesteście gotowi podjąć się tego zadania, to wspominając swój własny chrzest, wyrzeknijcie się grzechu i wyznajcie wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to wiara Kościoła, w której wasze dziecko otrzymuje chrzest”.

Rodzice chcą, aby dzieci miały udział w tym, co dla nich jest fundamentem życia i punktem odniesienia wszystkich ich decyzji. To oczywiste, że dzielą się z dzieckiem, które kochają tym, co dla nich jest najważniejsze. Trzeba jednak pamiętać, że nauczycielem wiary może być tylko człowiek, który sam stara się żyć wiarą na co dzień. Tak samo jak naukę pływania, czy jazdy samochodem, może uczyć tylko ktoś, kto sam opanował tę sztukę.        

4. Miłość – owoc Ducha Świętego w działaniu

Chrześcijańskie wychowanie jest towarzyszeniem, wspieraniem, oraz dawaniem przykładów życia wiarą. Istnieje wiele sposobów przekazywania wiary. Jednym z pierwszych jest pobożne życie rodzinne, bliskość Boga w modlitwie i sakramentach, gdzie rodzice wyraźnie pokazują swoją relację z Bogiem.

Duch Święty umacnia rodziców w ich działaniu. Stąd też istnieje wręcz konieczność wspólnej modlitwy rodziców z dziećmi, nawet krótkiej, jako stałego elementu wieczoru. Chodzi tu o modlitwę małżeńską i rodzinną. Jeżeli dziecko będzie się modliło z rodzicami, do końca życia będzie ten obraz w sobie nosiło. Później mogą być różne doświadczenia, ale ten obraz będzie wracał, niepokoił, przypominał.

Jak potwierdzają świadectwa, dzieci modlących się rodziców, w swoim dorosłym życiu, też się modlą. Dlatego uczmy dzieci pierwszych modlitw i dbajmy o wspólną, codzienną modlitwę. Powinna ona odbywać się w miłej atmosferze. Ponadto takie wieczorne spotkania na modlitwie oczyszczają relacje rodzinne, jednają pokłóconych, stwarzają płaszczyznę wzajemnej życzliwości, otwierają na dialog. Praktyka modlitwy przed posiłkami również uczy przywiązania do Boga. Wspólna modlitwa ocaliła już niejedną rodzinę.

5. Miłość – owoc Ducha Świętego – w znakach pobożności

Dzisiaj w wielu mieszkaniach nie spotyka się już wiszącego Krzyża. Jak domownicy tłumaczą, nie pasuje On do wystroju wnętrza. A przecież nigdy Krzyż nie może być traktowany jako element dekoracji. Obecność krzyża i obrazów religijnych w domu jest wyrazem świadectwa i ma moc ewangelizacyjną. Już sam fakt obecności Krzyża  rozbudza ciekawość w dzieciach i prowadzi do stawiania pierwszych pytań: kto to jest? Mamy wówczas okazje do rozmów o Panu Jezusie. 

6. Świadectwo

Pewien mężczyzna wyznaje: W moim domu dużo się pracowało, nie było czasu na wielkie nauki…, ale codziennie wieczorem odmawialiśmy wspólnie pacierz. Do końca życia będę pamiętał te chwile: mój ojciec zmęczony pracą w polu, wieczorem klęczał na podłodze, opierał ręce na oparciu krzesła i ukrywał twarz w dłoniach. A ja myślałem sobie, oto mój ojciec, który nikogo się nie boi, który kieruje całym domem, który jest taki mocny – schyla głowę przed Bogiem. Tak, Bóg musi być wielki jeśli mój ojciec przed Nim klęka… ale i bardzo bliski, jeżeli może z Nim rozmawiać w ubraniu roboczym. Moja mama nie klęczała przy pacierzu, siedziała z najmłodszym bratem na rękach, cicho szeptała modlitwy… A ja myślałem: Pan Bóg musi być dobry, jeżeli można z Nim rozmawiać z dzieckiem na rękach. Tak, to pacierz moich rodziców nauczył mnie o Bogu najwięcej.

7. Dialog rodzinny wokół tematu

  • Jak realizujemy zobowiązanie złożone podczas sakramentu małżeństwa, że chcemy z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym nas Bóg obdarzy?
  • Jak wygląda w naszej rodzinie wspólna modlitwa i miejsce modlitwy?
  • Gdzie w naszym domu znajduje się krzyż, obrazy religijne…?
  • Dlaczego tak wiele rodzin dzisiaj się nie modli i jakie są tego konsekwencje?
  • Dlaczego przekazywanie wiary jest największym wyrazem miłości?

8. Wskazania

Wielu rodziców zastanawia się kiedy należy zacząć uczyć dzieci modlitwy, od kiedy wspólnie się modlić? Należy czynić to jak najwcześniej. Dzieci powinny wzrastać w atmosferze modlitwy. Jeżeli nawet na początku uczestniczą w niej biernie, jej klimat daje poczucie bezpieczeństwa i pokoju, którego bardzo potrzebują dla prawidłowego rozwoju.

Dlatego modlitwa jest dla nich od początku cennym i pozytywnym doświadczeniem. Rosnące dzieci szybko, w sposób czynny potrafią włączyć się w modlitwę rodzinną. A intencje modlitewne, które dzieci zanoszą do Boga, często swoją treścią zdumiewają dorosłych i pokazują duchowe bogactwo dziecięcych serc.

Modlitwa rodzinna jest szkołą duchowego wzrastania nie tylko dla dzieci, ale również dla ich rodziców. Jest źródłem wielu łask. Do rodziny chrześcijańskiej można w sposób szczególny odnieść słowa, w których Chrystus obiecał swoją obecność: „zaprawdę powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi o coś zgodnie prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje, tam ja jestem pośród nich”. (Mt 18,19).

Materiały do pogłębienia tematu: 

  • Encyklika Benedykta XVI, „Deus caritas est”, nr 2-18.
  • Adhortacja Jana Pawła II: „Familiaris consortio”.

9. Świadek wiary

Zelia i Ludwik Martin, rodzice św. Teresy z Lisieux. Przykład ich życia jest wzorem dla wszystkich rodzin katolickich. Ich świętość staje się pomocą do godnego życia w sakramencie małżeństwa. Ludwik Martin (1823-1894) był zegarmistrzem łączącym codzienne obowiązki z żarliwą miłością Boga i bliźniego. Zelię Guérin (1831-1877) poznał w roku 1858, w tym samym roku zawarł z nią związek małżeński.

Całe ich życie małżeńskie było przesiąknięte duchem chrześcijańskiej miłości i służby Bogu i bliźniemu. Swoje dzieci, którymi obdarzył ich Bóg, uczyli pomagania ubogim i chorym. W centrum wspólnego życia stawiali modlitwę, wiele czasu i uwagi poświęcając wychowaniu. Ich marzeniem było, aby córki zostały świętymi i „ambasadorkami Ewangelii”. Krzyże dnia codziennego były dla nich stopniami prowadzącymi do nieba.

10. Modlitwa

Duchu Święty, którego słusznie Kościół nazywa Duchem Miłości Ojca i Syna, dziękujemy Ci za naszą rodzinę, za miłość oraz wzajemne zaufanie,  jakim siebie darzymy. Dziękujemy Ci za dom rodzinny i radość bycia razem,  za to że wspólnie dzielimy chwile radosne i pogodne  oraz jesteśmy sobie bliscy w trudach, kłopotach i cierpieniu. 

Dziękujemy Ci za wszystko co zawdzięczamy Tobie każdego dnia.  Bądź uwielbiony i błogosławiony Ogniu Miłości Bożej,  przemieniającą ludzką miłość w miłość nadprzyrodzoną i zbawczą.

Wizyt:

DziśDziś126
TydzieńTydzień926
OgółemOgółem872624