WIERNOŚĆ OWOCEM DUCHA ŚWIĘTEGO

1. Wprowadzenie

Wierność to owoc Ducha Świętego, cecha, która pozwala człowiekowi nie rzucać słów na wiatr lecz dotrzymywać słowa. Człowiek ubogacony owocem wierności zawsze czuje się zobowiązany wobec własnych postanowień, społeczeństwa w którym żyje, a co ważniejsze wobec samego Boga. Wierność łączy się z pilnością, poczuciem obowiązku i odpowiedzialności. Człowiek wierny Jezusowi, zanim cokolwiek uczyni, stawia sobie pytanie: co w takiej sytuacji uczyniłby Chrystus?

Wierność jest podstawą zaufania, trwaniem przy podjętych świadomie i dobrowolnie zobowiązaniach pomimo przeciwności. Jest naśladowaniem wierności samego Boga wobec człowieka, który nie pozostawił go pod władzą grzechu, lecz posłał swojego Syna, aby dokonał dzieła zbawienia.

Współczesny człowiek oczekuje szybkich i natychmiastowych efektów, nie lubi czekać, ale wierność pomaga przetrwać trudne chwile. Wierność jest cechą, która wyraża miłość, kieruje się prawdą i przeciwstawia kłamstwu.

2. Wierność – owoc Ducha Świętego w ujęciu biblijnym

W Liście do Galatów (5,22) wierność jest określona greckim słowem pistis. Natomiast już w Starym Testamencie czytamy o wierności, która w sposób szczególny charakteryzuje Boga i bardzo często jest łączona z Jego ojcowską dobrocią wobec narodu wybranego. Wierność Boga to wierność wobec zawartego przymierza. Wierności wobec przymierza Bóg oczekuje również od swego ludu. Na przestrzeni całej historii zbawienia wierność Boga pozostaje niewzruszona, podczas gdy ze strony człowieka często dochodzi do niewierności. Bóg w Starym Testamencie jest nazywany „Skałą Izraela” . To wyrażenie opisuje prawdę Jego słów i trwałość zobowiązań - On zawsze pozostaje wierny swoim obietnicom. Bóg miłując Izraela jako Oblubienicę z niezmierną łaskawością troszczy się o nią, wspomaga ją i jej broni, ale oczekuje też, że odwzajemni się ona wierną miłością. Naród izraelski niestety często wykazywał się niewierny wymaganiom Przymierza, a jego postępowanie zostało określone jako zdrada.  

Wzorem wierności Bożym zamysłom jest Jezus Chrystus, umiłowany Syn Ojca posłany na świat. Przychodzi On, aby dać świadectwo prawdzie, aby ogłosić Wierność Ojca. W Chrystusie także ci, którzy uwierzą w Niego, otrzymują siłę do trwania w wierności aż do końca. Zatem powinniśmy naśladować Chrystusa stając mocno przy Nim i oprzeć się na Jego wierności. Praktyka cnoty wierności powinna być przedmiotem troski każdego ucznia Chrystusa. Chrystus za wierność obiecuje nagrodę: „dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cie postawię: wejdź do radości twego Pana!” (Mt 25,21)

3. Wierność – owoc Ducha Święto jako łaska Boża

Wierność jest jednym z najważniejszych znaków miłości, jest siłą duchową zwyciężającą czas i różne przeszkody. Dlatego Jezus mówi: Wytrwajcie w miłości mojej (J 15,3). W świecie współczesnym dość często odrzuca się wierność, traktując ją jako zniewolenie lub też uznając ją wręcz za niemożliwą w życiu człowieka.

Wierność przejawia się na wielu płaszczyznach ludzkiego życia: życia nałżeńskiego, powołania kapłańskiego, życia konsekrowanego, w pracy. Na wszystkich tych płaszczyznach uzdalnia nas do wytrwałego trwania przy prawdzie, do pamięci o drugim, o jego sprawach. Św. Jan Paweł II podkreślał, że wierność jest wysiłkiem, ale jest ona także formą i sprawdzianem prawdziwej miłości. Wspierana mocą Ducha Świętego postawa wierności pełni niezwykle ważną rolę w życiu chrześcijańskim, pozwala też na dokonywanie właściwych wyborów.

Niestety coraz częściej jesteśmy świadkami kryzysu tożsamości ojca, który można również łączyć w ogóle z kryzysem męskości. Przejawia się on przede wszystkim w niedojrzałości duchowej i emocjonalnej, w niezaradności oraz w braku pewności siebie. Ma na to wpływ też postawa swobodnego używania życia oraz lęk przed zawieraniem trwałych związków i podejmowaniem decyzji na całe życie. Dramatyczne konsekwencje dla rodziny powoduje sytuacja, gdy ojciec bardziej utożsamia się z wykonywanym zawodem lub firmą niż własną rodziną, a zwłaszcza fizyczny brak ojca spowodowany przez wyjazd w celach zarobkowych.

4. Wierność – owoc Ducha Świętego w działaniu

Rodzice względem swoich już dorosłych dzieci nadal mają obowiązek troszczyć się o ich wiarę i życie duchowe. Bardzo ważnym momentem w życiu ich dziecka jest przygotowywanie się do sakramentu małżeństwa. Pamiętają jak sami ślubowali sobie wierność, która nieustannie ma się wyrażać w myślach, uczuciach i czynach. Dlatego też mają sposobność dawania świadectwa, że ślubowanie wierności oznacza podejmowanie ciągłych, wiernych starań, by budować jedność małżeńską.

Jako rodzice nieustannie umacniamy nasze dorosłe dzieci modlitwą, powierzając ich samemu Bogu i Matce Najświętszej. W tym ważnym czasie każdy człowiek potrzebuje pomocy, jednak nie wszyscy chcą słuchać różnych porad swoich rodziców. Najlepiej dzielić się swoim doświadczeniem, nie bojąc się również przyznawać do swoich błędów. Z perspektywy czasu, rodzice najlepiej widzą co najbardziej pomogło w ich życiu małżeńskim przetrwać trudne chwile, a jednocześnie co przyczyniało się do przeżywania kryzysów. Dorosłe dzieci bardzo potrzebują takiej szczerej rozmowy, nawet jeżeli się do tego nie przyznają.   

5. Świadectwo

W Sirokim Brijegu w Hercegowinie na 13 tysięcy wiernych nie ma ani jednego rozwodu. Czy Hercegowina cieszy się szczególną łaską ze strony Boga? Narzeczeni, udając się do kościoła, biorą ze sobą krzyż, który ksiądz błogosławi. Podczas wypowiadania przysięgi małżeńskiej narzeczona kładzie swoją prawą dłoń na krzyżu, a narzeczony na jej dłoni. Obie dłonie, złączone ze sobą, osadzone są na krzyżu. Kapłan kładzie stułę na ich dłoniach i wówczas wypowiadają oni słowa przysięgi małżeńskiej. Ten, kto widzi ich ręce złączone na krzyżu, rozumie, że jeśli mąż opuści swoją żonę lub żona opuści swojego męża, wtedy porzuci krzyż. A gdy ktoś opuścił krzyż, nic mu już nie zostaje, stracił wszystko, ponieważ zostawił Jezusa. Po ceremonii ślubnej małżonkowie zabierają krucyfiks i umieszczają go na honorowym miejscu w domu. To miejsce staje się centrum modlitwy rodzinnej, gdyż są oni przekonani, że z tego krzyża zrodzone jest ich małżeństwo i przyszła rodzina. Gdy pojawiają się problemy, przed tym krzyżem szukają pomocy. Dla ich dzieci Jezus zawsze jest przyjacielem rodziny, którego się szanuje.

6. Dialog rodziny wokół tematu

  • Jak wygląda miejsce naszej wspólnej modlitwy w domu?
  • Czy swoją modlitwą towarzyszymy dorosłym dzieciom?
  • Co pozwoliło nam przetrwać najtrudniejsze chwile w małżeństwie?
  • W jakich sytuacjach mam okazje do bycia świadkiem wierności?- W jaki sposób świętujemy jubileusz naszego małżeństwa?

Materiały do pogłębienia tematu

  • Adhortacja Apostolska Jana Pawła II: Familiaris consortio, (nr 25).  Gaudium et spes: Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, (nr 48).
  • Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2364-2365.

8. Świadek wiary

Św. Rafał Kalinowski (1835 - 1907) doświadczył młodzieńczego kryzysu wiary, przeżywał wewnętrzne rozterki, przestał regularnie chodzić do kościoła. Jednocześnie poszukiwał sensu życia. Łaskę nawrócenia wyprosiła mu cała rodzina, która modliła się w jego intencji. Gdy na nowo spotkał Boga Żywego, już nigdy jego sercem nie zachwiały wątpliwości. Z wielką delikatnością traktował ludzi, którzy utracili łaskę wiary lub też nie byli wychowani w jej duchu. Mówił: „Pamiętajcie zawsze na obecność Boga, jeżeli Bóg będzie z wami i wy będziecie blisko Boga, będziecie bezpieczni…”

9.  Modlitwa

Duchu Święty Uświęcicielu, który umacniasz to co słabe, dźwigasz upadłe i obdarzasz łaską świętości to co grzeszne, pokornie Cię prosimy o pomoc w pokusach przeciwko wierności naszemu małżeńskiemu powołaniu. Wiemy, że jesteśmy słabymi ludźmi i szukamy tego co łatwe i przyjemne, co nie wymaga wyrzeczenia i trudu. Prosimy Cię Duchu Święty oświecaj nasze umysły, aby dostrzegały pułapki świata. Pomóż nam odrzucać mentalność, która lekceważy i pomniejsza wartość miłości Bożej  i wierności Jego przykazaniom. Amen.

Wizyt:

DziśDziś207
TydzieńTydzień1007
OgółemOgółem872705