CZYSTOŚĆ OWOCEM DUCHA ŚWIĘTEGO

1. Wprowadzenie

Czystość stanowi istotną i specyficzną wartość chrześcijańską. Nie jest czymś, co się raz zdobywa, ale jest cnotą, której zdobycie wymaga wiele trudu. Żeby w niej trwać, trzeba ciągle o nią zabiegać. Czystość dotyczy całego człowieka, a wypływa z faktu, że jesteśmy świątyniami Ducha Świętego (1 Kor 6,19-20). “Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8).To jest warunek zbawienia.

Warto podkreślić, że czystość moralna, czystość serca jest wolnością od zła, grzechu i podstępu. Pozwala nam dostrzec Boga w całym Jego stworzeniu. Człowiek żyjący w czystości dba o relację z Chrystusem przez modlitwę, sakramenty oraz praktykowane miłosierdzie. Owoc ten może być przez człowieka utracony, wówczas domaga się odzyskania.

2. Czystość – owoc Ducha Świętego w ujęciu biblijnym

Czystość w języku greckim określana jest terminem agneia lub agnotes. W Starym Testamencie to przede wszystkim stan wymagany do tego, by można było zbliżyć się do rzeczy świętych. Tego typu czystość można zdobyć poprzez określone obrzędy. Z czasem to pojęcie czystości nabierało coraz bardziej cech cnoty moralnej. Już prorocy przypominają, że ani obmycia, ani ofiary nie mają znaczenia same w sobie, jeśli nie towarzyszy im obmycie wewnętrzne. Człowiek jest zbrukany brudem, z którego może go uwolnić jedynie Bóg. Dlatego w jednym z Psalmów słyszymy prośbę: Stwórz o mój Boże we mnie serce czyste (Ps 51,12).

Jezus swoim przyjściem ogłasza, że prawdziwa czystość ma charakter wewnętrzny. Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym... lecz co wychodzi z człowieka czyni go nieczystym (Mk 7, 15). Chrystus oczekuje od nas czystości wewnętrznej, zakorzenionej w głębi naszej duszy. Największym źródłem cnoty czystości jest wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem.

3. Czystość – owoc Ducha Święto jako łaska Boża

Człowiek czysty to ktoś, kto kocha i kto nie chce brudzić siebie żadną myślą, słowem czy zachowaniem, które nie jest godne dziecka Bożego. Czystość chroni miłość i prowadzi do radości. Zaprzeczeniem czystości jest skupianie się na cielesności, instynktach i popędach oraz szukanie przyjemności za każdą cenę. Konsekwencje nieczystości bywają bolesne i bardzo często prowadzą do rozbicia rodziny. Tym bardziej powinniśmy zabiegać o życie w czystości. Dzieci ze swej natury są niewinne, tym bardziej winniśmy je chronić przed zgubnym wpływem niewłaściwych treści i obrazów.

Czystość serca jest niezbędna do zażyłości z Bogiem. Naszą modlitwę udoskonalamy przez tę właśnie cechę i postawę wobec Stwórcy, ponieważ miejscem modlitwy jest nasze serce. Tak jak Bóg jest czysty i święty, tak też i my możemy być Bogu miłymi – przez czyste, wolne od pożądań, egoizmu i niestałości serce, gotowe do uświęcenia. Jezus wskazał nam tę drogę i obiecał, że tylko ludzie czystego serca będą oglądać Boga (por. Mt 5, 8). Czystość jest bardziej Bożą łaską, aniżeli owocem naszych wysiłków.

Zwłaszcza w życiu rodzinnym czystość przejawia się w byciu darem dla drugiej osoby. Człowiek jest tak niezwykłym dobrem, że jedynym właściwym odniesieniem do niego jest miłość oczyszczona z egoizmu i pożądania.

4. Czystość – owoc Ducha Świętego w działaniu

W procesie wychowywania dzieci rodzice często mają poczucie, że wszystko się jakoś samo dzieje, dzieci rosną, rozwijają się, w szkole zdobywają wiedzę. Jednak nasza rola jako rodziców na każdym etapie życia dziecka jest najważniejsza i niezastąpiona. Nie ma tematów, których nie poruszamy z dziećmi. Rozmawiajmy o płciowości tak samo jak o innych rzeczach. To normalny, naturalny element naszego życia. Jeśli sami zaczynamy być skrępowani, uciekamy od tematu, dzieci zaczynają mieć wrażenie, że to coś złego samo w sobie. Odpowiadając na pytania dzieci (także tych nastoletnich), uczymy je, że warto zwracać się do nas ze wszystkimi pytaniami.

Niektóre zainteresowania, a co za tym idzie, związane z nimi pytania, pojawiają się wraz z rozwojem. Gdy dziecko ma 2–3 lata, odkrywa swą płeć. Jest żywo zainteresowane faktem, że istnieją chłopcy i dziewczynki, odkrywa różnice w budowie anatomicznej i różnice w zachowaniach. To ważny etap rozwojowy – odkrywanie przynależności do płci męskiej lub żeńskiej. Podobnie dzieje się w wieku 5 lat, gdy dziecko przechodzi okres większego zainteresowania zasadniczo wszystkim. Wśród zalewu pytań mogą pojawiać się i te związane z płciowością. Dr Szymon Grzelak w książce „Dziki ojciec” zwraca uwagę, że trzeba dotrzeć do dzieci z naszym przekazem, zanim zrobią to inni. Jeżeli „zaszczepimy” dzieci swoją wizją seksualności, łatwiej poradzą sobie z zalewem informacji pochodzących od rówieśników. Jeśli rodzice nie wprowadzą właściwie w świat cielesności swoich dzieci, to z czasem one „wygooglują” wszystko. A wtedy już ani Kościół, ani rodzina nie będą autorytetami w tej dziedzinie. Będzie nim Internet, który temat seksu powiąże w ich umysłach z pornografią.

Powinniśmy dzielić się z dziećmi świadomością: jak piękne są nasze ciała, dlaczego Bóg obdarował człowieka seksualnością. Każdy człowiek jest stworzony na obraz Boga ze swoją wartością, godnością. Ciało musi być szanowane i zachowane w świętości.

5. Świadectwo

Przed ślubem znaliśmy się półtora roku, a wkrótce po poznaniu się zaczęliśmy współżycie. Z początku nie widzieliśmy w tym nic złego - oboje żyliśmy dość daleko od Kościoła. W dzieciństwie i młodości wiara mojej dziewczyny była żywa, a zmieniło się to po przeniesieniu do większego miasta. Z moją wiarą było zupełnie inaczej. Choć moi rodzice naprawdę wierzyli, modlili się, chodzili do kościoła i mnie ciągle wysyłali - ja zawsze od Kościoła uciekałem. Być może było to spowodowane faktem, że od dzieciństwa żyłem w grzechach ciężkich, z których nie mogłem się wyplątać. Moja wiara zmieniła się o 180 stopni dopiero za wstawiennictwem zmarłego taty i modlitwy mojej mamy. Przeżyłem bardzo głębokie nawrócenie. Zainteresowałem się Maryjnymi objawieniami, przeczytałem też „Dzienniczek” św. s. Faustyny i zacząłem czytać Pismo Święte. To wszystko zaczęło mnie odmieniać, a wraz ze mną zmieniała się też moja  dziewczyna. Zaczęliśmy walczyć o czystość, ale było to bardzo trudne, często upadaliśmy i wiązało się to z ogromnymi wyrzutami sumienia. Przełomowym momentem było moje pójście do spowiedzi po raz drugi od I Komunii Świętej. Nie dostałem rozgrzeszenia, ponieważ mieszkaliśmy razem. Poczułem za to ogromną potrzebę zmiany mojego życia. Następnego dnia poszedłem ponownie do spowiedzi z silnym postanowieniem poprawy, miałem ogromne pragnienie przyjęcia Komunii Świętej, chociaż ten jeden raz. Dostałem rozgrzeszenie pod warunkiem trwania w czystości. Przystąpiłem do Komunii. Miłość Pana Jezusa zalała mnie jak tsunami. Chciałem płakać i skakać z radości jednocześnie. Powiedziałem mojej dziewczynie, że chcę, abyśmy od tej chwili, aż do ślubu zamieszkali oddzielnie. Zgodziła się od razu. Zaczął się piękny okres w naszym życiu narzeczeńskim - chodziliśmy na randki, tęskniliśmy za sobą i staraliśmy się z całych sił żyć w czystości, ale przede wszystkim mogliśmy wreszcie żyć w łasce uświęcającej.

6. Dialog rodziny wokół tematu

  • Czym jest dla nas czystość?
  • W jaki sposób rozmawiamy z dziećmi o naszej cielesności?
  • Jak chronimy dzieci przed wpływem pornografii?
  • Dlaczego czystość sprzyja budowaniu głębokich więzów przyjaźni?- Dlaczego konieczne jest życie w czystości od najmłodszych lat?

Materiały do pogłębienia tematu

  • Adhortacja apostolska Jana Pawła II, Familiaris consortio, nr 33. KKK 484-494.
  • Szymon Grzelak, „Dziki ojciec”.

8. Świadek wiary

Bł. Karolina Kózkówna (1898-1914): od najmłodszych lat czuła się apostołką Jezusa. Gdy poznała jakąś prawdę wiary lub usłyszała ważne słowo spieszyła, by przekazać je innym. Katechizowała swoje rodzeństwo i okoliczne dzieci, odmawiała różaniec i zachęcała do życia według Bożych przykazań. Chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. Jako szesnastoletnia dziewczyna została zamęczona przez rosyjskiego żołdaka na początku I wojny światowej, zachowując czystość.

9. Modlitwa

Przyjdź, Duchu Święty i uczyń moje ciało swoją świątynią.  Przyjdź i pozostań ze mną na zawsze. Udziel mi głębokiej miłości  do Najświętszego Serca Jezusowego, abym je ukochał z całego serca,  z całej duszy, ze wszystkich myśli i sił moich.

Oddaję Ci wszystkie władze mej duszy i mego ciała. Panuj nad mymi  namiętnościami, uczuciami i poruszeniami. Przyjmij mój rozum i moją wolę, moją pamięć i wyobraźnię. Pozwól mi być Twoją świątynią i mieszkaniem całej Trójcy Przenajświętszej.

Wizyt:

DziśDziś92
TydzieńTydzień892
OgółemOgółem872590