1. Modlitwa rozpoczynająca rodzinne spotkanie ewangelizacyjne
Zgromadzeni na wspólnej modlitwie odmawiają „Zdrowaś Maryjo...”:
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami
i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.
Święta Maryjo, Matko Boża,
módl się za nami grzesznymi
teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen
2. Biblijne ujęcie VI przykazania
Odczytuje Ojciec lub Matka rodziny:
To przykazanie w starożytności odnosiło się do rozpraw sądowych, do których przywiązywano wielką wagę. Dlatego dosłowne tłumaczenie tekstu hebrajskiego tego przykazania brzmi: Nie składaj przeciw bliźniemu fałszywego zeznania (Wj 20,16). Bardzo często w Biblii znajdujemy odnośniki i porównania związane z wymiarem sprawiedliwości. Nieraz teksty biblijne pokazują Boga jako sędziego, czy też jako tego, który toczy sprawę sądową z niewiernym sobie ludem.
W czasach biblijnych był to bardzo istotny temat. Ósme przykazanie zakazywało fałszywych zeznań podczas spraw sądowych. Fałszywe zeznanie mogło doprowadzić do okaleczenia, a nawet śmierci człowieka. W tamtych czasach, było to tym bardziej ważne, że do prawdy dochodzono na podstawie słów co najmniej dwóch świadków. Swoistą ilustracją skutków łamania tego przykazania jest rozprawa sądowa wytoczona przeciwko Nabotowi przez króla Achaba, który chciał zagarnąć jego winnicę (1Krl 21).
W wyniku fałszywych zeznań, Nabota skazano na śmierć, a król zagarnął ziemie niewinnej ofiary. Skutki zeznań fałszywych świadków widzimy również w procesie wytoczonym przeciwko Jezusowi. Ósme przykazanie broni człowieka przed skutkami wszelkiego kłamstwa. Pierwszym grzechem jaki się pojawił na świecie, jest właśnie kłamstwo. Wąż – szatan nakłamał pierwszym ludziom, manipulując słowami Boga i pokazując im Stwórcę jako kłamcę i oszusta. Kolejne kłamstwo pojawiło się w ustach Kaina, który na pytanie Boga: gdzie jest brat twój Abel?
Odpowiedział: Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego? (Rdz 4, 9). Już tylko na tych przykładach widzimy, jak zgubne dla człowieka są skutki kłamstwa, czy półprawd. Ten grzech od początku istnienia towarzyszy człowiekowi. Szatana sam Jezus określił jako ojca kłamstwa i jako tego, który zwodzi całą ziemię. Przykłady biblijne pokazują nam również, że w pewnych okolicznościach można wprowadzić kogoś w błąd, bo powiedzenie prawdy byłoby ze szkodą dla siebie lub bliźniego: tak postąpił Jeremiasz uwięziony w cysternie (Jr 38, 24-26).
Zawsze należy się wystrzegać obłudy, fałszu lub dwulicowości. Brak prawdy w życiu, to brak Jezusa, który o sobie powiedział, że jest Drogą, Prawdą i Życiem. Warto także wziąć sobie do serca słowa psalmisty, który odpowiadając na pytanie, kto może wejść do świątyni, odpowiada: Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a mówi prawdę w swoim sercu i nie rzuca oszczerstw swym językiem; ten, który nie czyni bliźniemu nic złego i nie ubliża swemu sąsiadowi (Ps 15, 2-3).
W dzisiejszych czasach ta słabość ludzkiej natury, szczególnie agresywnie niszczy relacje międzyludzkie. Współczesne media posługują się jeszcze gorszą formą kłamstwa – techniką manipulacji. Zamiast solidnej informacji, często mamy do czynienia z plotką lub obmową. To samo wydarzenie przez poszczególne stacje radiowe lub telewizyjne jest przedstawiane w zupełnie odmienny sposób. Wyspecjalizowane firmy odpowiedzialne za wizerunek artystów, pseudoartystów, polityków, mają za zadanie sprzedać produkt, czy wzbudzić zainteresowanie, często kosztem prawdy.
3. Z nauczania św. Jana Pawła II
Odczytuje ojciec rodziny:
Ósme przykazanie Dekalogu w szczególny sposób wiąże się z prawdą, która obowiązuje człowieka w obcowaniu z innymi ludźmi i w całym życiu społecznym: „Nie mów fałszywego świadectwa”. Tym przykazaniem
Bóg Przymierza szczególnie daje poznać, że człowiek jest stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Dlatego właśnie całe ludzkie postępowanie poddane jest wymogom prawdy. Prawda jest dobrem, a kłamstwo, fałsz, zakłamanie jest złem. Doświadczamy tego w różnych wymiarach i w różnych układach...
Słowa mogą czasem wyrażać prawdę w sposób dla niej samej poniżający. Może się zdarzyć, że człowiek mówi jakąś prawdę po to, żeby uzasadnić swoje kłamstwo. Wielki zamęt wprowadza człowiek w nasz ludzki świat, jeśli prawdę próbuje oddać na służbę kłamstwa. Wielu ludziom trudniej wtedy rozpoznać, że ten świat jest Boży. Prawda zostaje poniżona także wówczas, gdy nie ma w niej miłości do niej samej i do człowieka (Olsztyn, 6 czerwca 1991r.).
4. Spotkanie z Dekalogiem jest zaproszeniem do spotkania się z miłosierdziem Bożym. Z „Dzienniczka” św. s. Faustyny:
Dziś rozmawiałam z Panem, który mi powiedział: Są dusze, w których nie mogę nic zdziałać; są to dusze, które ustawicznie śledzą innych, a nie wiedzą, co się dzieje w ich własnym wnętrzu. Ustawicznie mówią o
innych, nawet w czasie ścisłego milczenia, które jest przeznaczone na rozmowę ze mną; biedne dusze, nie słyszą słów moich, pozostają puste ich wnętrza, nie szukają mnie wewnątrz własnego serca, ale w gadulstwie,
gdzie mnie nigdy nie ma.
Czują swą pustkę, a jednak nie uznają własnej winy, a dusze, w których w całej pełni króluję, są dla nich ustawicznym wyrzutem sumienia. One zamiast się poprawić, jednak serce ich wzbiera zazdrością, a jeżeli się nie opamiętają – brną dalej. Serce dotychczas zazdrosne poczyna być nienawistne. I są już bliskie przepaści, zazdroszczą innym duszom darów moich, a same ich przyjąć nie umieją i nie chcą (Dz. 1717).
5. Pieśń: „Jezus jest mym przyjacielem” (s. 60)
6. Pismo Święte o VI przykazaniu
W Księdze Wyjścia czytamy: Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek (Wj 20, 16).
7. Katecheza
Ojciec lub Matka wprowadza w dyskusję Ósme przykazanie pomaga nam zrozumieć, że wszystko, co opiera się na fałszu i obłudzie, jest tymczasowe – nigdy nie stworzy trwałych wartości. A kłamstwo – potrafi przekreślić wolność i godność człowieka. To przykazanie można ująć w trzech płaszczyznach naszego życia: sumienie, życie religijne i życie społeczne.
Każdy ochrzczony jest szczególnie powołany do życia w prawdzie. Chrystus powiedział, że jest Drogą, Prawdą i Życiem. Jeśli więc my, którzy jesteśmy ochrzczeni naśladujemy Chrystusa, idziemy za Chrystusem, należymy do Niego, jesteśmy szczególnie powołani do tego, żeby żyć w prawdzie, a nie w zakłamaniu. Dobrze uformowane sumienie, będzie zawsze prowadziło nas do prawdy. Jesteśmy zaproszeni do tego, by żyć w zgodzie z własnym sumieniem, by słuchać swojego serca, by słuchać głosu Bożego, który jest w sercu.
Nie jest to życie według własnego „widzi mi się”, ale według głosu Boga, o ile nie jest on zagłuszany przez brak uformowania. Spoczywa na nas odpowiedzialność za wychowanie sumienia. Prowadzący dopowiada
Jak powinniśmy formować sumienie? Przez czytanie i słuchanie Słowa Bożego, naukę Kościoła, modlitwę. Dzisiaj ludzie ochrzczeni nie chcą słuchać tego co mówi Kościół w kwestiach wiary i moralności. Z jednej strony podoba się nam papież Franciszek, wzruszamy się, kiedy przemawia po polsku.
Ale jak zaczynamy rozważać kwestię in vitro, antykoncepcji, albo aborcji, to mówimy: „ja mam inne zdanie niż Kościół”. Żyjemy dwulicowo. Człowiek o zdeprawowanym sumieniu dokonuje niewłaściwych wyborów.
Prowadzący spotkanie odczytuje pytania i zachęca do rozmowy:
- W jakich sytuacjach istnieje moralny obowiązek upominania kogoś?
- W jaki sposób słowami niszczy się człowieka?
- W jakim sensie życia człowieka ma być dawaniem świadectwa prawdzie?
- Dlaczego kłamstwo jest grzechem?
Zapamiętajmy: Kłamstwo jest ze swej natury godne potępienia. Jest profanacją słowa, które ma za zadanie komunikować innym poznaną prawdę. Dobrowolny zamiar wprowadzenia bliźniego w błąd przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą narusza sprawiedliwość i miłość. Wina jest jeszcze większa, gdy intencja oszukania może mieć zgubne skutki dla tych, których odwraca od prawdy (KKK 2485).
11. Litania do Bożego Miłosierdzia z Dzienniczka św. s. Faustyny (s. 61)
12. Zawierzenie Rodziny Miłosierdziu Bożemu (s. 63)
13. Apel Jasnogórski (s. 61) – w łączności z Jasną Górą (za pośrednictwem Radia Maryja 105,1 FM lub TV Trwam).
