ŻYĆ DUCHEM ŚWIĘTYM

1. Wprowadzenie

Życie chrześcijańskie polega na tym, że człowiek ochrzczony stara się upodobnić do Chrystusa. Nie można tego osiągnąć o własnych siłach ze względu na grzech pierworodny i jego skutki. Chrześcijanin nieustannie toczy walkę duchową. Zasadniczą rolę w procesie upodabniania się do Chrystusa pełni Duch Święty, który zstąpił na Apostołów i Matkę Bożą w Dzień Pięćdziesiątnicy.

Dzięki Duchowi Świętemu wszystko może uczynić w nas łaska Boża. To Duch Święty jest tym, który nas uświęca. Jak pisze św. Paweł: „teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20). Zatem łaska uświęcająca jest darem Bożym, który naszą duszę oczyszcza z grzechów ciężkich, czyni ją piękną i świętą. Łaska uświęcająca podnosi człowieka do godności dziecka Bożego. Kto trwa w łasce Bożej, jest przyjacielem Boga, a kto wytrwa w stanie łaski do końca życia, uzyska z pewnością zbawienie wieczne. Pismo Święte porównuje łaskę uświęcającą z piękną szatą godową, nazywa ją życiem duszy. Łaska uświęcająca, jest to życie Boże w człowieku.

2. Troska o Boże życie w nas

Żeby żyć Duchem Świętym, trzeba wejść z Nim w relacje i pozwolić się przez Niego prowadzić. Czynimy to poprzez słuchanie Słowa Bożego i sakramenty święte. Systematyczna spowiedź i Eucharystia ochrania w nas łaskę Bożą, dzięki której chrześcijanin staje się świątynią Ducha Świętego. Obecność Ducha Świętego jest dla nas źródłem radości i mocy.

Duch Święty wzmacnia też wolę człowieka, aby łatwiej mógł odrzucić pokusy do grzechu, by stale i wytrwale wybierał dobro. W życiu człowieka jest wiele trudności, ale Duch Święty wspiera go w podejmowaniu decyzji i rozwiązywaniu problemów związanych szczególnie ze służbą Bożą. Pomaga także, aby w ostatniej chwili życia wytrwał w dobrym i uzyskał łaskę dobrej i szczęśliwej śmierci. To dzięki Duchowi Świętemu, który przychodzi z pomocą naszej słabości, możemy zachować łaskę uświęcającą.

3. Dać się prowadzić Duchowi Świętemu

Prowadzenie przez Ducha Świętego jest owocem zażyłej relacji z Nim. Św. Paweł przede wszystkim zachęca, aby: „przy każdej sposobności modlić się w Duchu” (por. Ef 6,18). Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8, 26). Apostoł również wyjaśnia, w jaki sposób mamy to czynić: …ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach (Ef 5,18-19).

W życiu chrześcijanina prowadzenie przez Ducha Świętego polega również na otwarciu się na Słowo Boże. Sam Jezus zapewnił apostołów, że Duch Święty wszystkiego ich nauczy i przypomni im wszystko, co On im powiedział (por. J 14,26). Duch Święty rozjaśnia więc wszystkie tajemnice Boże zawarte w Biblii. Przychodzi ze zrozumieniem, daje stosowne światło w odpowiednim czasie. Jeśli człowiek trwa w postawie zasłuchania, przynosi też owoce mądrości Bożej i odczytywania znaków, których nieuważne oko nie dostrzeże lub zlekceważy. Dzięki temu istnieje możliwość twórczej współpracy z Duchem Świętym na drodze życia duchowego i ewangelizacji, aby żadna okazja do oddania chwały Panu i czynienia dobra nie została zmarnowana. 

4. Współdziałać z Duchem Świętym jak Maryja

Dzięki współpracy z Duchem Świętym, wszystko co Matka Boża czyniła, Jej słowa, działania, były odniesieniem do woli Bożej. Maryja nie dyskutowała z Bożym zamysłem, nie spierała się, lecz pokornie wysłuchiwała i wypowiadała pełne oddania „fiat” (tak). Rozważała Słowo Boga i nosiła Je w Swoim Sercu. Każde wydarzenie przyjmowała w pokornej postawie ucznia. Była pełna ufności, że to Bóg ma najlepszy plan na życie i realizację drogi powołania. 

Maryja, jako nasza Matka, troszczy się o to, by Jezus „znalazł wiarę w naszych sercach, gdy przyjdzie”, by nie ustał zapał, nie zabrakło odwagi i zdecydowania w dawaniu świadectwa. Zachęca nas do trwania w postawie ufności i wierności Bożemu obdarowaniu. Wypowiadając w Kanie słowa: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (por. J 2,5), ukazuje się jako Matka wychowująca nas do otwarcia się na działanie Ducha Świętego.

Swoje zatroskanie przejawia także w zachęcie, byśmy trwali w wierności darom i charyzmatom. Pragnie, byśmy byli wierni łasce powołania, łasce stanu, swojej posłudze we wspólnocie czy społeczeństwie. Maryja zachęca nas do pracy nad sobą, do nieustannego trwania w postawie gotowości na natchnienia Ducha Świętego, skłaniającego do modlitwy osobistej i za innych, dawania świadectwa i niesienia Chrystusa innym. 

5. Z nauczania Ojca Świętego Franciszka

Papież Franciszek wyjaśniał, że „kiedy przyjmujemy Ducha Świętego w naszym sercu i pozwalamy Mu działać, sam Chrystus staje się w nas obecny… Przez nas On sam, Chrystus, będzie się modlił, przebaczał, napełniał nadzieją i pociechą, służył braciom, stawał się bliski potrzebującym, tworzył jedność, zasiewał pokój”. 

6. Świadectwo o Duchu Świętym

Św. o. Maksymilian Maria Kolbe, którego życie jest świadectwem współpracy z Duchem Świętym wyjaśniał, że: „Doskonałość nie polega na wielkich rzeczach, ale na punktualnym i sumiennym wykonywaniu drobnych rzeczy; nie na długich modlitwach i umartwieniach, ale na dokładnym spełnianiu woli Bożej”.

7. Dialog rodzinny wokół tematu

W poprowadzeniu rozmowy rodzinnej mogą pomóc pytania:

  • W jaki sposób żyję Duchem Świętym?
  • Czy jesteśmy świadomi obecności Ducha Świętego w naszym codziennym działaniu?
  • Jakie podejmujemy działania w trosce o swoje życie duchowe?
  • W jaki sposób trwam w łasce uświęcającej?
  • Jak często przystępujemy do spowiedzi i Eucharystii?
  • Czy znajdujemy czas na codzienną modlitwę?
  • Czy prosimy Ducha Świętego, by nauczył nas się modlić?

8. Świadek wiary

Naszemu spotkaniu niech patronuje św. o. Maksymilian Maria Kolbe. O. Maksymilian Maria Kolbe, był Bożym prawdziwym bojownikiem, rycerzem w służbie Boga i Najświętszej Maryi Panny. Chciał być „świętym jak największym” i takim się stał. Urodził się w Zduńskiej Woli, w rodzinie tkaczy. Miał czterech braci. Jako dwunastolatek doznał objawienia: w kościele, w Pabianicach ukazała mu się Matka Boża.

W rękach trzymała dwie korony: białą i czerwoną, symbolizujące życie w czystości i męczeństwo. Spytała, czy je chce. Chciał obie! Jego życie było naznaczone tym wyborem. W obozie koncentracyjnym, w Oświęcimiu oddał życie za współwięźnia – ojca rodziny. Zmarł w bunkrze głodowym, dobity zastrzykiem z fenolu 14 sierpnia 1941 r. 

9. Modlitwa do Ducha Świętego

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, Duchu Boży, Duchu światła i miłości!
Tobie poświęcam rozum mój, serce moje, wolę moją
i całego siebie w życiu doczesnym i wiecznym.
Spraw, aby rozum mój był zawsze chętny
do przyjmowania natchnień,
pochodzących od Ciebie z nieba i nauki Kościoła św.,
którym Ty nieomylnie kierujesz i rządzisz.
Niech serce moje zawsze pała miłością Boga i bliźniego,
a wola moja zawsze z wolą Boga zgadza się,
aby całe moje życie było wiernym naśladowaniem
życia i cnót Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa,
któremu z Bogiem Ojcem i z Tobą niech będzie
zawsze cześć i chwała. Amen.

2020 rodzina zjednoczona na modlitwie 2019 rodzina zjednoczona na modlitwie 2018 rodzina zjednoczona na modlitwie 2017 rodzina zjednoczona na modlitwie 2016 rodzina zjednoczona na modlitwie

Wizyt:

DziśDziś257
TydzieńTydzień1057
OgółemOgółem872755