1 marca rozpoczęliśmy IV Miesiąc Nowenny przed Peregrynacją, która stanowi nasze duchowe przygotowanie się do tak wielkiego wydarzenia w naszej diecezji.
TEMAT IV MIESIĄCA NOWENNY (marzec 2013):
O GŁĘBOKĄ WIARĘ I DOJRZAŁĄ MILOŚĆ W PARAFII
WEZWANIA DO MODLITWY POWSZECHNEJ
- Módlmy się w intencji Kościoła Ełckiego, a zwłaszcza naszej parafii, aby moc Ducha Świętego towarzyszyła w dobrym przygotowaniu do nawiedzenia Matki Bożej Jasnogórskiej w Jej Świętym Wizerunku. Ciebie prosimy...
- Módlmy się za naszą wspólnotę parafialną, aby wstawiennictwo Matki dobrej przemiany przyczyniło się do pogłębienia wiary i zaowocowało dojrzałą miłością. Ciebie prosimy...
MODLITWA MIESIĄCA (przed lub po Mszy św.)
Maryjo, stałaś się przepięknym przybytkiem, z którego wyszedł Chrystus, Światło narodów i Oblubieniec Kościoła. Opromieniona chwałą Syna jaśniejesz jako nadzieja dla nas wiernych i obrona wiary. Matko dobrej przemiany, uproś naszej wspólnocie parafialnej łaskę głębokiej wiary i dojrzałej miłości. Z Tobą Maryjo, w Jezusie Chrystusie odnajdujemy siły do moralnej odnowy. Matko Boga, dopomóż nam w tej wspólnocie parafialnej przez osobiste uświęcenie, stać się przyczyną odnowy całego narodu. Razem z Tobą Maryjo, wołamy do Pana Jezusa w V tajemnicy bolesnej Różańca św. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa. (dziesiątek Różańca św.)
ROZWAŻANIE NA CZWARTY MIESIĄC NOWENNY (materiał opracował ks. Przemysław Zamojski)
Czym jest parafia? Jest jednostką administracyjną w Kościele? Miejscem, do którego trzeba pójść po zaświadczenie, kiedy chcesz być ojcem chrzestnym, sporządzić dokumenty przed ślubem, załatwić pogrzeb? Parafia dla wielu to instytucja, urząd, społeczność, do której się przynależy poprzez odgórne postanowienie od nas niezależne. Inni określają parafię jako parafrazę wspólnoty (gr paraphyïa – rosnę obok czegoś). Chociaż wielu powie, że to jest pewien ideał, który daleki jest nieraz od rzeczywistości (przynajmniej w odczuciu niektórych), warto pochylić się w kontekście tego miesiąca modlitw przed peregrynacją nad tekstami, które przybliżają ideę wspólnoty chrześcijańskiej.
Parafia jest niejako ostatecznym umiejscowieniem Kościoła, a poniekąd samym Kościołem zamieszkującym pośród swych synów i córek – czytamy w „Christifideles laici". Kiedy spojrzymy na nasze praktyki religijne, to możemy stwierdzić, że to, co się dzieje w Kościele Powszechnym odbierane jest za pośrednictwem parafii. Uzyskujemy informacje za pośrednictwem środków komunikacji (internet, telewizja, radio, prasa), także dotyczące życia katolików, jednak w tej małej wspólnocie one nabierają wymiaru praktycznego i realizują się w modlitwie, liturgii i różnych akcjach podejmowanych w ramach jej życia. W tym czasie przeżywamy wybór nowego papieża oraz złożenie urzędu przez Benedykta XVI.
Informacja obiegła cały świat, ale znalazła ona przełożenie we wspólnotach parafialnych i małych wspólnotach i ruchach w modlitwie, czuwaniach, spotkaniach i pogłębionej refleksji o Kościele. Czy rzeczywiście utożsamiam się z parafią jako mym Kościołem, od którego otrzymuję życie nadprzyrodzone i który tworzę? Trudno jest utożsamiać się z rzeczywistością, której nie lubię. Być może zasmuca mnie postawa księży tam pracujących, lub osób blisko związanych z życiem w parafii. W tym też jest widoczna prawda o Kościele: Kościół jest wspólnotą grzeszników dążących do świętości.
Chociaż nie jesteśmy w Bazylice Św. Piotra, lub w miejscu gdzie celebracji przewodniczy biskup – uczestnicząc w życiu małej lokalnej wspólnoty katolików jesteśmy w sercu Kościoła. Sami jesteśmy Kościołem, gdy w jedności z Ojcem Świętym i biskupem podejmujemy wysiłek chrześcijańskiego życia. Parafia bywa – jak stwierdza Jan Paweł II - uboga w ludzi i środki, w naszej diecezji nierzadko rozległa, rozproszona na dużych obszarach, nigdy jednak nie można jej sprowadzić do struktury, terytorium, budynku. Jest i powinna być żywym organizmem, bo w jej centrum jest sprawowana Eucharystia, która daje życie. Ksiądz biskup Jerzy Mazur mówiąc o swej pracy misyjnej w Afryce i o wizycie w tych krajach, gdzie pracował – zauważył, że tam można dotknąć żywotności wspólnoty, w której ludzie troszczą się nawzajem o siebie.
Życie skoncentrowane wokół wspólnie przeżywanej Eucharystii sprawiało, że kiedy kogoś zabrakło na niej, inni interesowali się, co się stało, a podczas ofiarowania darów przynoszono żywność, by ją rozdzielić wśród tych, którzy do kościoła przyjść nie mogą z powodu choroby. Taka żywotność przejawia się też i we wspólnotach parafialnych w naszym kraju, ale potrzeba, by wzrosło w każdym z nas poczucie odpowiedzialności jeden za drugiego, by wiara nie była „prywatną sprawą" manifestowana ukradkiem, ale zajaśniała na świecie pełnym ciemności nieziemskim blaskiem obecności Boga.
Pragnąc takiej wspólnoty warto wrócić do źródeł – czyli do Wieczernika, gdzie Maryja wraz z uczniami oczekiwała obiecanego Ducha Świętego. Obecność Matki Zbawiciela w pierwszej wspólnocie jest kontynuacją postawy całego Jej życia, które było ukierunkowane na realizację Bożych planów. W centrum planów Boga jest człowiek i jego zbawienie. W centrum życia parafii jest Bóg, który pragnie dotrzeć do każdego człowieka. Maryja najpełniej realizowała plan Boży poprzez zauważenie potrzeb drugiego człowieka. Gdy staniemy się bardziej wrażliwi i otwarci na drugiego, wówczas parafia przestanie być tylko instytucją, ale będziemy mogli włączyć się i uczestniczyć w jej życiu.
NABOŻEŃSTWO MARYJNE
- Pieśń na rozpoczęcie: O Maryjo, witam Cię!
- Pieśń na wystawienie Najświętszego Sakramentu
Modlitwa wstępna: Śluby Jasnogórskie Narodu Polskiego (fragment). Jasnogórska Pani, Wielka Boga – Człowieka Matko! Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiena Maryjo! Królowo świata i Polski Królowo! Przynosimy do stóp Twoich całe wieki naszej wierności Bogu i Kościołowi Chrystusowemu, wieki wierności posłannictwu Narodu, który przed tysiącem lat został obmyty w wodach Chrztu świętego. Składamy u Twoich stóp siebie samych i wszystko, co mamy: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Odnawiamy śluby przodków naszych, by Ciebie uznać ponownie za naszą Patronkę i Królową naszego Narodu. Siebie i całą Ojczyznę polecamy Twojej szczególnej opiece i obronie.
Pieśń: Jasnogórska Pani, Tyś naszą Hetmanką.
Modlitwa:
Wszechmogący Boże, pokornie Cię prosimy, abyś za wstawiennictwem Bogurodzicy Dziewicy i świętego Józefa, utwierdził nasze rodziny w swojej łasce i pokoju.
Wołajmy: Błagamy cię, Jasnogórska Pani.
- K: Maryjo, nasza Patronko, broń przed zepsuciem moralnym całą rodzinę parafialną.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
- K: Przez życie według Ewangelii i sakramenty dające łaskę przybliż nas do naszego Pana Jezusa Chrystusa poprzez pogłębienie wiary i życie dojrzałą miłością.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
- K: Broń przed rozbiciem i niezgodą, by podziały nie osłabiły wspólnoty parafialnej.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
- K: Pomóż naszym braciom, którzy odeszli od Chrystusa, by przez szczerą pokutę powrócili do Niego.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
- K: Maryjo, uratuj każdego człowieka w naszej parafii dla Chrystusa.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
- K: Przyjmij wszystkie nasze prośby, które Tobie przedstawiamy.
- L: Błagamy Cię, Jasnogórska Pani.
(dziesiątek Różańca św.)
Akt oddania się Matce Bożej
Matko Boża, Niepokalana Maryjo! Tobie poświęcam ciało i dusze moją, wszystkie modlitwy i prace, radości i cierpienia, wszystko, czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewolę miłości. Pozostawiam Tobie zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi świętemu, którego jesteś Matką. Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą, przez Ciebie i dla Ciebie. Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam. Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twojego Syna i zawsze zwyciężasz. Spraw więc, Wspomożycielko Wiernych, by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna były rzeczywistym Królestwem Twojego Syna i Twoim. Amen.
Pieśń maryjna
Modlitwa kończąca: Śluby Jasnogórskie Narodu Polskiego (fragment). Chcemy pamiętać o tym, ze Ty jesteś Matką naszej Drogi, Prawdy i Życia, że w Twoim Obliczu Macierzyńskim najpewniej rozpoznajemy Twojego Syna, ku któremu nas wiedziesz niezawodną dłonią. Przyjmij nasze przyrzeczenia, umocnij je w sercach naszych i złóż przed oblicze Boga w Trójcy Jedynego. W Twoje dłonie składamy naszą przeszłość i przyszłość, całe nasze życie narodowe i społeczne, Kościół Syna Twojego i wszystko, co miłujemy w Bogu. Prowadź nas poprzez poddaną Tobie ziemię polską do bram Ojczyzny Niebieskiej. A na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa, błogosławiony Owoc żywota Twojego. Amen.
- Pieśń przed błogosławieństwem
- Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem